Διαβουλεύσεις και διαβουκολήσεις

     Η εξουσία, κάθε φορά που θέλει να περάσει κάποια αντιλαϊκά μέτρα, φροντίζει να προσδίδει σ' αυτά ένα λαϊκό χρώμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χούντα: οργάνωσε δύο (στημένα) δημοψηφίσματα, για να φορέσει στις αποφάσεις της ένα μανδύα δημοκρατικό. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Κάθε πατέντα της χούντας την ξεπατίκωσαν οι δήθεν σοσιαλιστές. Βέβαια, δεν οργάνωσαν δημοψηφίσματα. Περιορίστηκαν σε πρόχειρες σφυγμομετρήσεις των ρεπόρτερ στους δρόμους και σε δημοσκοπήσεις που "καταγράφουν τη λαϊκή βούληση", η οποία όλως τυχαίως συμπίπτει με τη δική τους βούληση. Η πατέντα όμως με την οποία ξεπέρασαν κάθε όριο είναι η δημόσια διαβούλευση. Ο Έλληνας - επιτέλους - μπορεί να διατυπώσει τις θέσεις του επί ενός κειμένου που αποτελεί βάση για συζήτηση, προτού να θεσπιστεί κάποιος νόμος. Χιλιάδες Έλληνες στην αρχή έσπευσαν να καταγράψουν τις θέσεις τους. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας αποκτούσαν φωνή προς την εξουσία όσοι δεν ήταν επισκέπτες των βουλευτικών γραφείων.

    Χαρακτηριστική περίπτωση το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία Θυμάμαι ακόμη τον ενθουσιασμό κάποιων εκπαιδευτικών, την αγωνία τους να δώσουν με τον εναργέστερο τρόπο τις θέσεις τους προκειμένου να γίνουν κατανοητές. Γράψ' τα καλά, Κώστα, έλεγα σε φίλο μου που είχε παθιαστεί με τη διαδικασία και νόμιζε λίγο πριν από το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία πως οι ίδιες η Διαμαντοπούλου και η Χριστοφιλοπούλου (ή έστω οι σύμβουλοί τους) θα διάβαζαν τα κείμενα του. Δεν ήταν μόνο ο Κώστας. Ήταν κάμποσες χιλιάδες άνθρωποι που πήραν μέρος στη δημόσια διαβούλευση για την παιδεία. Η συντριπτική πλειοψηφία έγραψε τα ίδια. Το Υπουργείο αποφάσισε τα ακριβώς αντίθετα. 

    Το θέμα δεν είναι όμως αυτό. Το Υπουργείο μπορούσε να παραδεχθεί ότι οι απόψεις των πολιτών είναι διαμετρικά αντίθετες με την πολιτική του, ότι το Υπουργείο είναι αποφασισμένο να εφαρμόσει την πολιτική του η οποία θα κριθεί στις εκλογές... και άλλες τέτοιες μπούρδες με τις οποίες μας βομβαρδίζουν καθημερινά. 

    Το θέμα, κι εδώ είναι το τραγικό, είναι ότι εφάρμοσαν τα ακριβώς αντίθετα επικαλούμενες τη δημόσια διαβούλευση. Δεν άφησαν κανάλι για κανάλι κι εφημερίδα για εφημερίδα που να μην διαφημίσουν τις αλλαγές στην παιδεία, τονίζοντας σε κάθε περίπτωση εμφαντικά ότι αυτές έγιναν κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης.

     Οι μήνες πέρασαν. Ο μέσος Έλληνας που ενημερώνεται από τα δελτία των 8.00 και τις εφημερίδες της Κυριακής που πουλάνε CD με τον Νταλάρα πληροφορείται τελευταίως ότι πριν από τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα διεξαχθεί δημοσκόπηση που θα καταγράφει τις απόψεις της κοινής γνώμης για τα πανεπιστήμια. 

     Τα αποτελέσματα είναι ήδη γνωστά. Τα δελτία θα παίξουν πάλι τα προβλήματα των ΑΕΙ, τις σπατάλες, τους αιώνιους φοιτητές και πόσα άλλα που ήδη γνωρίζουμε, μόνο και μόνο για να κερδίσει η Διαμαντοπούλου τη μάχη των εντυπώσεων. Για να δεχτεί η κοινή γνώμη άκριτα και καρτερικά για άλλη μια φορά τα νέα μέτρα. 

      Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι βέβαια δύο:

1. Πόσο πρωτογενείς μπορεί να είναι οι σκέψεις και οι απόψεις που θα εκφράσει η κοινή γνώμη για ένα τέτοιο ζήτημα; Με άλλα λόγια, το πιο πιθανό είναι τα κανάλια λίγες μέρες πριν από τη δημοσκόπηση να προβάλλουν συνεχώς τα προβλήματα στην τριτοβάθμια (πάρτε για παράδειγμα το Κουτί της Πανδώρας του Βαξεβάνη στη ΝΕΤ) και, όταν γίνει η δημοσκόπηση, ο λαός θα έχει ήδη διαμορφώσει την άποψη των καναλιών (και του Υπουργείου).

2. Έστω ότι δεχόμαστε το ορθόν της ενέργειας του Υπουργείου στο ζήτημα αυτό. Τότε, γιατί δεν προχωρούν σε μια δημοσκόπηση για ζητήματα όπως η διαφάνεια, το άσυλο και η ατιμωρησία των πολιτικών, οι υπέρογκες αμοιβές τους, η οικογενειοκρατία και η ευνοιοκρατία στην πολιτική ζωή, με τη δέσμευση ότι θα κάνουν πράξη τη βούληση του λαού στα ζητήματα αυτά;

Συγχωνεύσεις βουλευτικών γραφείων;

     

   Θυμάμαι την πρώτη φορά που επισκέφθηκα βουλευτικό γραφείο στη ζωή μου για να διαμαρτυρηθώ για ένα φασιστικό νομοσχέδιο σαν κι αυτά που συνηθίζονται τελευταίως. Ο κυβερνητικός βουλευτής με τον οποίο μίλησα όχι μόνο συμφώνησε με τις θέσεις μου αλλά υπήρξε και λάβρος κατά του αρμόδιου υπουργείου. Υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να ακουστεί η φωνή μας.. Όταν του είπα ότι απλώς μπορεί να μην ψηφίσει το νομοσχέδιο, συννέφιασε και μου είπε "αυτά δε γίνονται!".

     [Σε μια άλλη γλώσσα, βέβαια, σε άλλες περιστάσεις και υπό άλλες συνθήκες το "αυτά δε γίνονται" θα μπορούσε να αποδοθεί: "Είμαι κότα και παραδόπιστος. Αν δεν το ψηφίσω, θα με θέσουν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας και στις επόμενες εκλογές δε θα είμαι καν υποψήφιος. Τέρμα η κηφήνικη ζωή, η γκλαμουριά, η ρεμούλα. Η πολιτική μου καριέρα (sic) τελειώνει εδώ"].

       Το περιστατικό αυτό μας οδηγεί σε μια σειρά από ζοφερά ερωτήματα: Ποιο το νόημα του κοινοβουλευτισμού; Ποιος είναι δηλαδή πλέον ο ρόλος της Βουλής;  Αφού οι βουλευτές δε λειτουργούν ως εκπρόσωποι και εκφραστές του λαού, αλλά παίρνουν κατευθυντήριες γραμμές από την ηγεσία του κόμματός τους και ψηφίζουν άβουλα ό,τι τους προστάζουν, τότε γιατί υφίστανται; Για ποιο λόγο να συντηρούμε ως λαός 300 βουλευτές και τις κουστωδίες τους, όταν ο ρόλος τους είναι καθαρά διακοσμητικός; Το λειτουργικό κόστος της Βουλής είναι κάμποσες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Τη στιγμή που κλείνουν σχολεία στην επαρχία, νοσοκομεία αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, οι τιμές των εισιτηρίων εκτοξεύονται, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται, για ποιο λόγο η Βουλή να μένει ανεπηρέαστη; 

    Όλα αυτά δε σημαίνουν ότι πρέπει να καταργηθεί η Βουλή. Απλώς μπορούν να μειωθούν οι βουλευτές σε λιγότερους από 100. Στην εποχή του διαδικτύου και των τηλεπικοινωνιών η επαφή με το λαό δεν είναι δύσκολη υπόθεση. 

     Το κυριότερο όμως δεν είναι να μειωθούν οι βουλευτές. Το κυριότερο είναι να λειτουργούν ως εκφραστές του λαού και όχι ως υπηρέτες των επιχειρηματικών συμφερόντων και ανδράποδα του εκάστοτε προέδρου του κόμματος στο οποίο ανήκουν. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ελεύθερη παιδεία, αντικειμενική και κριτική δημοσιογραφία, ενεργή πνευματική ηγεσία.

     Ο θεσμός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας νοσεί. Κι αυτοί σαν μύωπες δεν το βλέπουν. Όταν θα το διαπιστώσουν, θα είναι αργά για τους ίδιους (για το λαό είναι ήδη αργά).

 Ακολουθεί ο προϋπολογισμός της Βουλής για το 2011. Διαβάζεται με lexotanil.

   Συνολικά για τη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει πιστώσεις ύψους 197.988.000 ευρώ έναντι 218.092.200 που ήταν ο προϋπολογισμός του 2010, ο οποίος είχε επίσης μειωθεί κατά 3.887.000 ευρώ σε σχέση με το 2009. Στόχος είναι να σταλεί «σαφές μήνυμα για συνέχιση της προσπάθειας επίτευξης του στόχου αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας με την περαιτέρω αποκλιμάκωση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού».

   Το κονδύλι για τις βουλευτικές αποζημιώσεις από 25.135.100 ευρώ το 2010 μειώνεται σε 21.226.400 ευρώ (-3.908.700), ενώ για τη συμμετοχή τους σε επιτροπές και στα θερινά τμήματα της Βουλής προβλέπονται 5.000.000 ευρώ από 5.503.000 ευρώ (-503.500).

   Επίσης μειώνεται το επίδομα οργάνωσης γραφείου βουλευτών από 9.286.300 ευρώ σε 8.086.300 ευρώ (-1.200.000), ενώ τα έξοδα κίνησης μειώνονται από 1.987.800 ευρώ σε 1.715.600 ευρώ (-272.200). Σημειώνεται ότι το συνολικό ποσό που δαπανάται για τις βουλευτικές αποζημιώσεις, τις αποδοχές των υπαλλήλων της Βουλής και των επιστημονικών συνεργατών των βουλευτών και ευρωβουλευτών και λοιπών συνεργατών τους, όπως και οι πρόσθετες παροχές προς τις παραπάνω κατηγορίες, αλλά και οι πιστώσεις για τις μετακινήσεις των βουλευτών, τις μισθώσεις των γραφείων και των αυτοκινήτων τους, τα τηλεφωνικά και ταχυδρομικά τέλη κτλ., ανέρχεται σε 181.379.400 ευρώ.

Αυξημένο κονδύλι προβλέπεται και για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος καθώς από 1.050.000 ευρώ η σχετική πίστωση ανέρχεται σε 1.250.000 ευρώ (+200.000 ευρώ), αλλά και για τις αμοιβές για συντήρηση και επισκευή κτιρίων και εγκαταστάσεων, ποσό που αυξάνει από 2.700.000 σε 3.000.000 (+300.000 ευρώ).

   Κατά τα λοιπά, μειώνεται η αντιμισθία συνεργατών βουλευτών από 13.924.300 ευρώ σε 13.395.300 ευρώ (-529.000 ευρώ), οι αποζημιώσεις για υπερωριακή εργασία υπαλλήλων και αστυνομικών από 16.670.700 σε 15.157.800 (1.512.900 ευρώ), οι αποζημιώσεις μελών συλλογικών οργάνων περιλαμβανομένων των εξόδων κίνησης από 11.527.700 σε 11.008.600 (519.100 ευρώ), ενώ οι δαπάνες για τα μισθώματα κτιρίων μειώνονται από 5.400.000 σε 4.670.000 (730.000 ευρώ), οι χρηματοδοτικές μισθώσεις από 6.000.000 σε 5.402.400 (-597.600 ευρώ), οι υποχρεώσεις από παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών (τέλη κτλ.) μειώνονται από 8.878.000 σε 8.715.000 (-163.000), οι δαπάνες κινητής τηλεφωνίας από 680.000 σε 658.000, οι διαφημίσεις και δημοσιεύσεις από 180.000 σε 120.000, οι εκδόσεις και εκτυπώσεις από 700.000 σε 555.000, οι δαπάνες για δημόσιες σχέσεις από 485.000 σε 385.000, η προμήθεια βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων από 1.670.000 σε 1.400.000, η προμήθεια ιματισμού και υφασμάτων από 120.000 σε 76.000 και ειδών υπόδησης από 38.000 σε 18.000 κτλ. 

Νά 'σαι καλά, Κώστα μου!

       Η Βουλή συνεδριάζει 

       κι ο Καραμανλής φωνάζει: 

      "εκδρομή"

   Αθάνατα συνθήματα. Μ' αυτά μεγαλώσαμε. Μ' αυτά απαιτούσαμε από τους δασκάλους εκδρομή στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ο θείος Καραμανλής (ο εθνάρχης) κυβερνούσε τη χώρα. 

   Τα χρόνια πέρασαν. Και τα συνθήματα αυτά είναι σαν κρασί, που, όσο παλιώνει, τόσο καλύτερο γίνεται. Ο Κώστας Καραμανλής ο Β' το ξέρει αυτό. Και δε θα μπορούσε ποτέ να στερήσει από τη μαθητιώσα νεολαία τη δυνατότητα να συνεχίζει να το φωνάζει στα σχολικά προαύλια. Γι' αυτό στο Έθνος δηλώνει καθησυχαστικά ότι και στις επόμενες εκλογές θα είναι και πάλι υποψήφιος. Εκεί στα έδρανα της Βουλής θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη του. Οι μαθητές μπορεί να είναι ήσυχοι. 

Κύριε ελέησον

  Η Διαμαντοπούλου, αφού έβαλε μια σειρά στο σύστημα διορισμών και πέταξε στο δρόμο χιλιάδες αναπληρωτές που είχαν κατοχυρώσει δικαίωμα διορισμού, αφού λοιδώρησε το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου, όσο κανείς άλλος υπουργός, αφού υποσχέθηκε το Νέο Σχολείο (αυτό με τους διαδραστικούς πίνακες στα κοντέινερ), ήρθε η ώρα να βάλει και μια σειρά στα σχολεία με τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις. 

     Εκατοντάδες σχολεία κλείνουν σε όλη τη χώρα, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια. Βέβαια, αυτό γίνεται κατόπιν διαβούλευσης, όποτε πήρε και ... τη λαϊκή εντολή! Σε μια χώρα που ο μισός πληθυσμός είναι στην Αττική, σε μια χώρα που τα χωριά σβήνουν το ένα μετά το άλλο (όχι τα χωριουδάκια, τα κεφαλοχώρια) το κλείσιμο σχολείων (αλλά και μονάδων υγείας) είναι το τελειωτικό χτύπημα. 

     Βέβαια, η κυρία έχει ξεχάσει -φαίνεται- ότι εκτός από Υπουργός Παιδείας είναι και Θρησκευμάτων. Και θα πρέπει να ξέρει ότι η Ελλάδα είναι η κατεξοχήν χώρα των μητροπόλεων και των αρχιερέων. Παραθέτω σχετικό δημοσίευμα της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας του 2006:

Ελλάδα, η χώρα των μητροπόλεων και των αρχιερέων.
Αν και είναι πληθυσμιακά από τις μικρότερες ορθόδοξες χώρες, διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό μητροπολιτικών θρόνων, αρχιερέων και λοιπών αξιωματούχων της Εκκλησίας, που πληρώνονται βεβαίως από τον δημόσιο κορβανά. Μόνο το λεκανοπέδιο Αττικής ξεπερνά τις 35 μητροπόλεις (!), κάτι πρωτοφανές στον ορθόδοξο κόσμο.
Τελευταία, μάλιστα, ο αρχιεπίσκοπος ζήτησε από το υπουργείο Παιδείας να επιτρέψει τη διχοτόμηση της μητρόπολης Αττικής, προσθέτοντας έτσι μία ακόμη μητρόπολη στον ήδη μακρύ κατάλογο, αλλά και έναν ακόμη σύμμαχο, ισχυροποιώντας περαιτέρω τη θέση του στην Ιεραρχία.

• *Στην ελληνική επικράτεια υπάρχουν 121 αρχιερείς, δηλαδή 82 εν ενεργεία και 22 τιτουλάριοι, βοηθοί και σχολάζοντες, δέκα ανήκουν στην Εκκλησία της Κρήτης, 5 στην Εκκλησία της Δωδεκανήσου, ένας στο Αγιον Ορος και ένας (σχολάζων) στην Πάτμο.
  *Στη Ρωσία, που ο πληθυσμός είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιος της Ελλάδας, υπάρχουν 82 αρχιερείς.
  *Στην Ουκρανία, με τριπλάσιους πιστούς από εδώ, υπάρχουν 40 μητροπόλεις.
  *Στη Ρουμανία 41.
  *Στη Σερβία, με διπλάσιους πιστούς, έχουν 40 αρχιερείς.
  *Στη Βουλγαρία, με περίπου τον ίδιο πληθυσμό με τη χώρα μας, υπάρχουν 35 αρχιερείς.
  *Στη Λευκορωσία υπάρχουν 10 και
  *Στη Γεωργία 36.

Παχυλά επιδόματα
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι στη χώρα μας οι αρχιερείς διπλασιάσθηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια, χωρίς να έχουμε ανάλογη αύξηση του πληθυσμού.
Ας δούμε όμως τι κοστίζουν οι μητροπόλεις στο Δημόσιο. Το κράτος καταβάλλει από το 1980 τις αμοιβές των αρχιερέων (μέχρι τότε πληρώνονταν από την ίδια τη μητρόπολη).
Ο βασικός μηνιαίος μισθός τους, όπως σημειώνεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως υπολογίζεται με βάση τον αντίστοιχο μισθό τιτουλαρίου ή βοηθού επισκόπου και πολλαπλασιάζεται με διάφορους συντελεστές. 
Ο μισθός του τιτουλαρίου καθορίζεται στα 1.037 ευρώ. 
Από εκεί και πέρα ο αρχιερέας λαμβάνει και επιδόματα, όπως: χρόνου υπηρεσίας, μεταπτυχιακών σπουδών, αποκλειστικού ειδικού λειτουργήματος, που ορίζεται σε 274 ευρώ, αποζημίωση εξόδων παράστασης, που ποικίλλει (για τον αρχιεπίσκοπο έχει καθορισθεί σε 147 ευρώ και για τον εν ενεργεία μητροπολίτη σε 74 ευρώ).
Ο βασικός μισθός του αρχιεπισκόπου καθορίζεται στα 1.452 ευρώ,
του μητροπολίτη στα 1.244 και 
του τιτουλαρίου του και βοηθού επισκόπου στα 1.037. 
Με τα επιδόματα ο βασικός μισθός προσαυξάνεται και πλησιάζει τα 2.000 ευρώ καθαρά.

Τα «τυχερά»
Συγχρόνως, όμως, δικαιολογείται να πληρώνονται από το κράτος θέσεις διακόνων ο αριθμός των οποίων ποικίλλει (από 8 έως 15) ανάλογα με το μέγεθος της μητρόπολης.
Ωστόσο πολλοί μητροπολίτες έχουν το δικαίωμα να μετατρέψουν όσες απ' αυτές τις θέσεις επιθυμούν σε υπαλληλικές και έτσι αντί για κληρικούς προσλαμβάνουν λαϊκούς ως υπαλλήλους (λογιστές, οδηγούς κ.λπ.) οι οποίοι πληρώνονται και από το Δημόσιο και από τον έρανο.

*Στις εισπράξεις των αρχιερέων δεν μπορούν να υπολογιστούν τα «τυχερά», που μπορεί να κυμαίνονται από λίγες εκατοντάδες ευρώ μέχρι και χιλιάδες, ανάλογα με τον αρχιερέα και φυσικά ανάλογα με το βαλάντιο των πιστών.
Πάντως, υπάρχουν πολλοί αρχιερείς που τελούν ιεροπραξίες χωρίς να παίρνουν τυχερά ή άλλοι που τα διαθέτουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που τα εισπράττουν ως προσωπικά χρήματα και βέβαια δεν είναι υποχρεωμένοι να τα δηλώσουν στην εφορία.
Και ο κατώτερος κλήρος επίσης πληρώνεται από την πολιτεία, κάτι που θα συνεχίσει να γίνεται ακόμη και αν υπάρξει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, καθώς η μισθοδοσία του κλήρου αποφασίσθηκε ως αντιστάθμισμα της παραχώρησης στο κράτος της εκκλησιαστικής περιουσίας...

     Μ' αυτά τα δεδομένα, γιατί, λοιπόν, να μην προχωρήσει σε μια συγχώνευση μητροπόλεων, αν πρέπει -σώνει και καλά- να εξοικονομηθεί χρήμα;  Μα είναι απλό. Γιατί δεν την παίρνει! Τα σχολεία θα τα κλείσει, αμολώντας τα παπαγαλάκια στα τηλεπαράθυρα να αναδεικνύουν περιπτώσεις σχολείων με τρία και τέσσερα παιδιά και κηφήνων εκπαιδευτικών. Γνωστή η τακτική. Έτσι θα το περάσει. Αν το τολμήσει με τις μητροπόλεις, οργή λαού - οργή Θεού. Πάνε τα ψηφουλάκια, Αννούλα!

Το κέρατό μου μέσα!

   Πριν από λίγες εβδομάδες οπαδοί του ΠΑΟΚ (θα μπορούσε να είναι οποιασδήποτε ομάδας) πήγαν στο Βόλο, έσπασαν βιτρίνες, έκαψαν καθίσματα στο πανθεσσαλικό, ξάφρισαν μικρομάγαζα, ξεγύμνωσαν περίπτερα και οι μπάτσοι τούς έριξαν για τιμωρία μερικά δακρυγόνα. Το θέμα αναδείχθηκε αμέσως και σε μερικές περιπτώσεις κάποιοι κατέκριναν και την αστυνομία για τη "σκληρή της στάση".

   Εδώ και πόσο καιρό στην Κερατέα γίνεται πόλεμος. Προχθές έριξαν στην πόλη την αστυνομία για να δείρει αλύπητα. Οι μπάτσοι σε μια επίδειξη ανδρισμού (όπου τους παίρνει) έβαλαν στη θέση τους τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς που διεκδικούν το αυτονόητο: αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής!

    Δεν έχουν καταλάβει ότι κάθε φορά που σηκώνουν το ρημάδι τους και χτυπάν για το συμφέρον του κάθε μεγαλοεργολάβου, υπονομεύουν το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. 

Τζογάρουμε;

    Πριν από λίγους μήνες το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επέβαλε πρόστιμο κάπου 30.000 ευρώ ημερησίως, γιατί απαγορεύουμε τους κουλοχέρηδες και έτσι εμποδίζουμε την "ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων". Η κυβέρνηση έσπευσε να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των Βρυξελλών και 30.000 κουλοχέρηδες θα επανέλθουν στη νομιμότητα. 

    Δε θέλω ν' αναφερθώ στο πώς θα δοθούν οι άδειες (παρόλο που έχει μεγάλη πλάκα), αλλά στην υποκρισία των κρατούντων. Αυτών που κόβουν το τσιγάρο, γιατί δήθεν ενδιαφέρονται για την υγεία μας και το μέλλον των παιδιών, ενώ την ίδια στιγμή αφήνουν ελεύθερο τον τζόγο. Ο τζόγος, παρότι είναι ίσως στην ανθρώπινη φύση, όταν παίρνει διαστάσεις, μαρτυρά τα αδιέξοδα και τη σήψη μιας κοινωνίας

Μια ματιά στο ακόλουθο blog αξίζει:
http://oxiallatixera.blogspot.com

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα

Ο Δημήτρης χτύπησε πάλι!
Με ένα ύφος αγοραίο και ιταμό κατέκρινε όσους δεν πληρώνουν εισιτήρια στην αστική και μίλησε για τζαμπατζήδες. Ποιος; Ο αρχιτζαμπατζής!. 
Αυτός που δεν πληρώνει τηλέφωνα (δικαιούται ακόμη και συσκευής). 
Αυτός που με τέσσερα χρόνια βουλευτική θητεία θεμελιώνει δικαίωμα σύνταξης. 
Αυτός που δεν πληρώνει τη μετακίνησή του.
Αυτός που μισθώνει σπίτια και δωμάτια σε ξενοδοχεία με χρήματα του κράτους.
Αυτός που έχει -δεν ξέρω εγώ- πόσους έμμισθους συμβούλους (τέσσερις υπαλλήλους πάντως σίγουρα ως βουλευτής).
Αυτός που απαλλάσσεται των φόρων 
Αυτός που έχει ξεχάσει τι δουλειά κάνει (αλήθεια, οδοντίατρος είναι;)

Όχι άλλο Όλγα!

Ο αγώνας του Mega δικαιώνεται! Αφού κατάφερε να τη φέρει στη Βουλή, τώρα διατυμπανίζει ότι κατεβαίνει υποψήφια στην Α' Αθηνών. Την ώρα που στην Ελλάδα μυρίζει μπαρούτι και η υπόλοιπη Μεσόγειος φλέγεται, το Mega επιμένει να ... χτενίζεται. Στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων της Τετάρτης από τα πρώτα θέματα ήταν η συνάντησή της με το Σαμαρά και η προτροπή του αρχηγού να κατέβει στην Α΄ Αθηνών. Ας είναι καλά ο μπαμπάς και ο θείος Βαρδής.

Για όσους δεν προλαβαίνουν να βλέπουν  Mega και να ενημερώνονται για τις δραστηριότητες της φερέλπιδος πολιτικού, ας βολευτούν με την ιστοσελίδα της:
www.olgakefalogianni.gr